Dopamin almak isteyen İrfan, turkanime.tv (Bkz: https://www.turkanime.co/) adlı siteyi keşfetti. Bu site üzerinden anime izlemeye başladı. İlk başta her şey normal gibiydi. Ancak sonradan oradaki "anime türü seçiniz" kısmından "Romantizm" adlı kategoriyi keşfetti. Bu, azalan dopamin reseptörlerine rağmen onu çok tatmin ediyordu. Bunlar bile, bir süre sonra yetmemeye başladı… Öpüşme sahneleri güzel dopamin veriyordu ancak yetmiyordu. Sonra "Anime türü seçiniz." kısmında en aşağıdaki kategorileri incelemeye başladı. Orada Yaoi, Yuri ve Günlük Hayat ve Romantizm'le karışık olan kategoriler vardı. Bunları incelemeye başladı ve hayatı boyunca bu kadar zevk almamıştı. Ondan sonra hayata bakış açısı değişti. Bu hayata niçin geldiğini anlamıştı. Tüm gün bunlara sardı. Ekran başından kalkmayacak, annesinin sözünü dinlemeyecek raddeye geldi. Yatağını toplamıyordu, sorumluluklarını yerine getirmiyordu, iç çamaşırını günlerce değiştirmiyordu, duş almamaktan odası ayakla karışık bok kokuyordu. Annesi artık bunu kabullenmişti ama ancak İrfan Deniz kırmızı çizgiyi aşana kadar...

Günler geçtikçe İrfan daha çok zevk almaya başladı. Aldığı şeyin zevk olarak tanımlandığının bile farkında değildi… Artık odasının penceresini bile açmıyordu. Annesinin ve anneannesinin "Deniz odan ayak kokuyor! Aç şu camları!" söylemlerine rağmen açmamakta ısrar ediyordu. Annesi bundan bir süre sonra şüphelenmeye başladı. İrfan'ın bu tablette neler yaptığını, neden gece saatlerine kadar ayakta kaldığını merak etmeye başladı. Gece geç saatlere kadar ayakta kaldığı için artık okula geç kalıyordu. İrfan'ın annesinin kafasında bir soru işareti belirmişti: "Bu çocuk bu saate kadar o tablette ne yapıyor olabilir? Hem odasının camını bile açmıyor, ailesiyle beraber yemek yemiyor, anneannesi "Yüzünü gören cennetlik." diye bas bas bağırıyordu. Evde tabletiyle rastgele bir yerleri çekiyordu, hatta babaannesinin donlarını bile çekti. "Ne yapıyor bu çocuk bu internette?! Buna bir dur demenin vakti geldi," diye geçirdi içinden.

Zaman su gibi akıp geçti o günler... Yağız İnan adlı, profil resminde Critical Ops bulunan, sıska, kısa boylu şahıs ile beraber bir grup oluşturdular. Beraber Brawl Stars, Growtopia, Critical Ops, Standoff 2, FNAF, Roblox oynuyorlardı. Zaman bu şekilde bir nebze geçiyordu. Eskisi kadar dopamin alamasa bile bu şekilde idare etmek zorundaydı. Çünkü teusaporn.com adlı site erişim yasağı yemişti.

İlkokulda sıradan bir günde, Feriha Namlı Kaynarcalı adlı öğretmeni, bu İrfan Deniz denilen şahsı yaptığı yaramazlıklardan (hoca sınıfa gelmeden götünü açma, göz kapağını ters çevirerek arkadaşlarını korkutma vb.) ötürü en ön sıraya, kendi önüne intikal ettirdi. Burada zaman biraz daha yavaş geçiyordu ama yapacak bir şey yoktu. İrfan Deniz burada zamanını, annesinin ona koyduğu her zaman aynı olan beslenme çantasındaki 4-5 siyah zeytin, her zaman aynı kesilmiş çok iğrenç kokan beyaz peynir ve fast food sosu gibi biçimdeki reçel ile dopamin seviyelerini eski haline getirmeye çalışıyordu. Artık yaramazlık yapmasına izin yoktu. O da kendi çalışmasıyla bir oyun keşfetti. Kendisinin "el işi" olarak adlandırdığı bu oyun sayesinde bir tutamda olsa dopamin seviyelerini arttırabiliyordu. Bu oyun hakkında pek bilgi sahibi olmasak da, en önde oturduğu için derslerde onu izleyemesek de, her teneffüste sırasındaki üstü boyanmış kâğıtları, annesinin derisini kesmesin diye aldığı iğrenç makası ve her zaman açık ve asimetrik bir şekilde kesilmiş Pritt parçalarını gözlemleyebilmekteydik. Biz de bu durumun farkındaydık ama tehlikeli olduğunu bilmiyorduk. Buna daha sonra değineceğim. Bu alışkanlığı ileride başka şekilde devam etti…

İrfan Deniz Discord'u keşfettikten sonra, annesinden, yalvar yakar bir şekilde, kendisine, Monster bilgisayardan emekli olduktan sonra aldığı, Intel Pentium'lu iğrenç bir bilgisayar aldırdı. Ve bu bilgisayarda neredeyse hiçbir oyun oynanmıyordu. Arkadaşları tarafından, ekranın sağ alt köşesinde bulunan şarj ikonu nedeniyle ağır bir şekilde zorbalandı. Sonra Önder ile birlikte Rust denilen bir oyuna başladılar. Burada çok şey yaşadılar ama İrfan aldığı 10-15 FPS nedeniyle çok fazla ölüyordu ve sinirlenip, rage quit atıyordu. Rust'u oynamayacağını fark ettikten sonra başka oyunlar arayışına geçtiler. Beraber bir Minecraft sunucusu açmaya karar verip, ilkokuldan arkadaşlarını çağırmaya düşündüler. Minecraft macerası esnasında Burak, TRubom, Chiwas, WP_Nexion ve Mutlu Emül ile tanışacaklardı.

Bu sunucuda çöl biyomunun yanında akasya biyomu bulunan bir mekana yerleşke kurmaya çalıştılar. Bu "Base" adını verdikleri yerde herkes bir şekilde yararlı olmaya çalışıyordu. Birileri ağaç kırıyor, birileri maden kazıyor, birileri yemek topluyor, birileri maceraya atılıyordu. Tek kişi hariç, bu kişi TRubom mahlasıyla bilinen İbrahim Emir'di. Base daha tamamlanmadığı için bir çatısı yoktu. TRubom evin duvarlarına bir şekilde tırmanmıştı. Elinde oltasıyla herkese salça oluyordu. Yemek pişirmeye çalışan Mutlu'yu, Evi bitirmeye çalışan Önder'i, Macera'dan yeni dönen Chiwas'ı teker teker oltasıyla havaya uçuruyordu. Bu durumda en çok sinirlenen Mutlu Emül'dü. Mutlu o kadar sinirlenmişti ki, İbrahim Emir'in ailevi değerlerine küfür etmeye başlamıştı...